Hola a tós y tóas de nuevo, voy a seguí de contandoros las desventuras acaesidas la semana pasá en los arpes, no sin ante jasé mensión der peaso de doscumento grásfico que ha corgao la miriski con la indicasión der peaso de guarraso que metió. E que no sus jasei caso de la mega, que cuando dise que se bajó cuatrosiento metro o má, se los bajó, que una é andalusa pero essajera lo justo, ea.
Pos en resulta que la noshe mimma de la caida de ma miriski, tós los telediarios franshutes se pusieron dacuerdo pa anunsiá que ar dia siguiente er megacopo vendría a tocalnos los escrotos. Cuando nos levantamo con la musiquita felís, como le llamaban por allí a la meslodía der móvi de la mega, vimo que la cosa pintaba mú shunga, con niebla que van y vienen, nieves que caen y caen, vientos que joden y joden. Asín que con mu poca gana nos pusimo tós a desashuná y aunque la mega y er mígue jisieron un intento de presioná ar grupo pa subí de toas formas, er desásnimo sabía apoderao de la casa y allí no había dió que levantara ná.
En vitta de qu no habia fosma jusmana de convensé a la trospa, desidimo unilno a esha y largarno a pajareá por er pueblo, tomá un desashuno locá de eso que levantan ar degol de la tumba y metelnos en argún síber pa poné los dientes largos a los foreros. Er dia pintaba tal que asín
Asín que nos dedicamo a jasé compra, tomalnos capushino adulterao con crepe shiclosas, mirá tienda y jasé er vago pol tol pueblo. Oshe, se nos dio erstupendamente, ni que lo jubieramo de planeao.
Aquí vemo a la miriski y a la caro jasiendo una demostrasión de bajada de escalera retro tipo normaduvá
Un poco má adelante no encontramo con una sorpresa que a la mega selaseleró er purso ya desde lejo. Dió qué visión, er cuerpo de polisía der deusarpes avansava hasia nusotro pol la asera denfrente (con lo que le gutta a la mega la asera denfrente). Así que rauda y veló la mega desenfundó las cásmara, ajustó er súm y shegado er momento disparó sin piedá
Tengo que disí que la afoto está tan bien jesha que hasta paresen mono lo mushashos, polque me shevé una gran desersion ar verlos de serca, andiluego er casting no había sido ná espestaculá. E de suponé que é lo que da la tierra y no hay má, polrque er cuerpo de polisía nostaba a la artura. Ni er cuerpo ni la cara, vamo, que pa uno que se podía medio de mirá er resto ettaban pa sardo. Musho mejó, donde a pará, er crasting en alpedué, lástima que de esos no tenga afoto.
En shegada la hora de comé no metimo en un garito abarrotao donde despué de cruenta batasha a codasos y metida de deo en losojos, conseguimo de jaserno con una mesa donde aponsentá nuestros derrotao cuerpos vagatrises. Y una vé sentao, joete mega que aqui no sirven y etto é como un masdónal de la montaña, te vá ar mostradó y le dise a la tia der miscrosfono lo que quiere.
Ante nuettra sorpresa, depué de pedí en argún idioma remesclao las jamburguesa y demá alimentasión basura de artitú, la tiparraca, que era como la Bonytaile pero con má vós de tio, nos suerta una espesie de senisero negro con antena.
Totá, que nos vamo pa la mensa y enresurta que averiguamo que esos shismes se ponen a ladrá y a pegá bote y a ensendé lusesishas cuando tu cosmida ettá lista, pa í a recogerla. Una giliposhés comuntemplo polque toa la vida de dió eto sarreglao a grades voses dedde la barra o si é una tasca argo más sofisticá, con un artavó, pero aquí nos shevan año de ventaja en los pijerios tesnolósgicos.
Hay que reconosé que aunque sea una gilipoyé comuntemplo, ettábamo tó pú iluisionados mirando ca uno nuettro shisme negro deseando fersvientemente que pitara, y que ademá pitara ante que er de los demá.
De vuerta par aspartamento casté etta ettraña imagen dunanube que tapaba mediamontaña, y duna bandá de pásjaro que huían atemorisao, no se sabe bien si de la nurbe o de nusotros, que tó pué sé.
Ar lao der piso ettaba er muro descalá, y en etta afotisho vemo a la Caro, ar Juanca y ar Raú como tré lagartija trespando pol los resquisios
Luego pol la noshe, despué de musho shorá y musho pataleá, la mesga pol fin consiguió que una avansadilla saliéramo a dá una vuerta y conosé er ambiente y la marsha nosturna de lastasión. Pol la cashe había montone de friskis disfrasao que no les importaba que les jisiéramos afostos. Debían de sé inglese por las cosas que disían. Lo ziento por la impersdonable baja calidá de la afoto, se me orvidó selessioná la orsión corresta pa dispará y no era plan de organisá un ensayo generá con estos bishos desconosíos
Cuando por fins shegamo a la sona de marsha, étta consistía en 3 garitos. Una discoteca y dos puses. Como en la diccoteca Avalanshe jabía cola, ashín que nos fuimo como capushine. Joé, no se mocurre jasé una cola en madrí y me voy a jasé una a sinco bajo sero, toma sha. Cuando shegamo nusotro, la media de edá de la peña subió a 23 años. Aquesho era un ejérsito de adolesentes jasiendose los borrashos pa trincá argo (eshos y eshas, que las niñas tambien andaban pú suertesishas)
Er caso é que despué de un buen rato congelándono conseguimo de entrá, y a la miriski y a mi se nos torsió er hosico polque nos querían de cobrá quinse euro por entrá, así que ante la mirada anosnadada der Raú y er Migue, no dimo la vuerta y no fuimo. Debieron de pensá que etabamos to agilipoyao despué de esperá tanto, pero guenom, nos dió er punto.
Asín que no fuimos ar pús darlao y nos pedimo unas copas. Nuettras cara pasaron de incredulidá a má incredulidá toavía cuando vimo los vasos, que eran como unos shupitos largos pol los que nos cobraron una patta que entoavía resuena en mis sensibiles oidos. Er Migue de jesho creo que entoavía no se lo cree, estuvo tol rato na má que mirando su vaso y meandose de la mimma risa. He aquí un doscumento grásfico comparativo que atestigua la ridiculés:
En vitta de que no sha emborrasharse, sino solo pisharse er punto a base de minidossis daqueshas iba a suponé un capitá que ni con er euromishón, disidimo de tirá pacasa cabisbajos ante er gran fascaso de noshe despendolá, que ni despendole ni leshes, así no hay folma.
En vorviendo pa casa nos fuimo encontrando con susesivas hordas de borrashos o aprendises de imitadore de borrashos. Que te digo shon, maripuri, que como no te sheve una petaca como en la éspoca destudiante, te tiene que empeñá hatta las bragas pa emborrasharte en ese sitio. Pos había un fransé que, en ves de “Astruria pástria querida”, iba cantando pol la cashe la overtura der Jorobao de Notre Dam, toma sha friki friki. Er caso é que er mushasho no lo jasía már ni ná, pero vamo, pa una noshe de borrashera no se sho si eso de “er temps du catedrale” é lo más aprospiado.
Como verei, ese fue er día más insurso, que no asburrío, de la semana. Ar dia siguiente, er jueve, ettaba previsto er reconosimiento der terreno en La Grave pa la carrera en que iba a partisipá la Carol er viernne, e ísbamos a í tós a descoñalnos por esa montaña pavorosa donde no hay pistas ni hay ná. Pero en er horisonte empesaban a escusharse tampore de traisión y desersión, que la mega no supo interpretá (a mi me paresía que sonaba como el “lord of de danse” ese, físjate qué pava, y sho disiendo, quien coño estará tasconeando de noshe pol las montañas) y que sencontró de bruse con los jeshos consumíos ar dia siguiente.
Pero no quiero adelantá acontesimiento, má que na polque mi jefe me va a pegá un sapatillaso en toa la calva por escribí gilipoyese en hora de trabajo, así que lo dejo pa luego.
Ea, nos vemos, besotennnnn!!